Żałoba po stracie zwierzęcia

Kiedy rodzina państwa Nowak straciła swojego ukochanego sznaucera Benka, wszyscy byli zdruzgotani. Pies był już stary, cierpiał też na różne wyniszczające choroby. I chociaż rodzina była zgodna co do tego, że podjęła słuszną decyzję we właściwym czasie, eutanazja Benka była ogromnym przeżyciem dla każdego z członków rodziny. Każdy z nich przeżywał tę stratę bardzo różnie, szukając skutecznego sposobu na poradzenie sobie z tak trudną sytuacją.  

Szczególna więź 

Smutna prawda jest taka, że żadne zwierzę nie żyje wiecznie. Średnia długość życia wszystkich ras psów wynosi nieco ponad 11 lat (psy większych ras żyją zwykle krócej niż mniejszych), a kotów domowych – nieco ponad 15 lat. I choć wiemy, że posiadanie zwierzęcia nieuchronnie wiąże się ze stratą, odsuwamy tę myśl, wierząc, że nastąpi to w odległej przyszłości i czerpiemy radość z tego niezwykle wartościowego czasu, który dane jest nam spędzić razem. 

Liczne badania wykazały, że przebywanie w towarzystwie zwierząt domowych poprawia samopoczucie i kondycję psychiczną. Czworonogi są źródłem śmiechu, zapewniają poczucie komfortu i bezpieczeństwa, są obiektem miłości, uczą nas odpowiedzialności i empatii, motywują do aktywności fizycznej. Właściciele czworonogów zwykle żyją dłużej i rzadziej odwiedzają lekarzy, psychiatrów i terapeutów. 

Wobec śmierci zwierzęcia często czujemy się bezradni, nie mniej niż w przypadku odejścia każdego innego członka rodziny. 

Ostatnie pożegnanie  

Rodzina państwa Nowak adoptowała Benka, gdy ten był jeszcze szczeniakiem. Przez większość swojego życia pies był energicznym, ciekawskim i opiekuńczym zwierzęciem. Po śmierci Benka pani Nowak stwierdziła, że dom jest nieznośnie cichy, jej mąż z kolei miał problem z przyznaniem się przed sobą i światem, że jest bezgranicznie smutny. Ten okres był dla nich trudny do przetrwania, ale nie tylko oni doświadczają takich emocji po śmierci psiego przyjaciela. 

Żałoba po stracie zwierzęcia często jest obiektem drwin i niezrozumienia ze strony otoczenia. Osoby, które nigdy nie doświadczyły tego typu straty, mogą radzić Ci, abyś „po prostu sprawił sobie kolejnego zwierzaka”, nie zdając sobie sprawy z głębi i powagi Twojego żalu. Tymczasem według ekspertów odejście czworonoga jest doznaniem równie silnym jak opłakiwanie członka rodziny. 

Ważne jest, aby w tym trudnym okresie pozwolić sobie na żałobę. To normalne, że czujesz się niekomfortowo w domu, który nagle stał się nieznośnie cichy. Może pomoże Ci prowadzenie dziennika, rozmowa z psychologiem lub przyjacielem, który zrozumie Twoją stratę? 

Jeśli Twoje zwierzę zostało poddane eutanazji, tak jak w przypadku rodziny państwa Nowak, postaraj się nie skupiać myśli na jego ostatnich chwilach. Zamiast tego przywołaj pozytywne wspomnienia z czasów, gdy chodziliście na długie spacery, bawiliście się w aportowanie lub spędzaliście czas na kanapie. I wybacz sobie, jeśli poczujesz się winny. Pamiętaj jednak, że zrobiłeś dla swojego ukochanego zwierzaka wszystko, co było możliwe. 

Gdy masz dzieci, porozmawiaj z nimi otwarcie – szczególnie, jeżeli jest to ich pierwsza żałoba po stracie czworonożnego przyjaciela. Jeśli nie zadają pytań, postaraj się wyczuć ich emocje poprzez zabawę lub wspólne spędzanie czasu. Czasem konieczna może okazać się pomoc psychologa. 

Radzenie sobie ze stratą zwierzaka  

Po śmierci Benka rodzina państwa Nowak wysłała wiadomość do swoich przyjaciół, aby powiadomić ich o stracie ukochanego czworonoga. Dzieci stworzyły album ze zdjęciami i urządziły mu uroczyste pożegnanie. Wszystkie te czynności pomogły rodzinie pogodzić się ze stratą przyjaciela. Jest wiele sposobów na upamiętnienie zwierzaka – najważniejsze, abyś kierował się sercem. 

Radzenie sobie ze stratą jest bardzo osobistym doświadczeniem. Co możesz zrobić, by sobie pomóc? 

• Nie pozwól nikomu mówić Ci, jak masz się czuć. Cokolwiek myślisz i czujesz po utracie zwierzaka, jest dozwolone. Jeśli jesteś zły i płaczesz – lub odwrotnie, nie chcesz płakać, to w porządku. Normalny jest też śmiech i chwile radości. Nie powinieneś pozwalać nikomu mówić Ci, żebyś „się z tym pogodził” lub kazać Ci „iść dalej”. 
• Znajdź sposób na żałobę. Pogrzeb lub pomnik mogą pomóc Tobie i członkom Twojej rodziny w żałobie. 
• Poproś o pomoc. Porozmawiaj z przyjaciółmi, członkami rodziny, psychologiem lub duchownym. A jeśli oni nie będą w stanie Ci pomóc, poszukaj wsparcia w sieci – jest wiele internetowych grup wsparcia i forów dyskusyjnych poświęconych żałobie po utracie czworonoga. 
• Powspominaj. Możesz uczcić życie swojego ukochanego zwierzaka, sadząc na jego cześć drzewo, tworząc album ze zdjęciami lub robiąc inne osobiste rzeczy, które mają znaczenie dla Ciebie i Twojej rodziny. 
• Dbaj o siebie. Utrata zwierzęcia jest stresująca i może wyczerpać Twoje pokłady energii i pozytywnych emocji. Zadbaj o sobie – pamiętaj o zdrowej diecie i potrzebnym śnie. Regularne ćwiczenia pomogą Ci uwolnić endorfiny, co poprawi Twój nastrój. 
• Utrzymuj codzienną rutynę. Szczególnie, jeśli masz inne zwierzęta, ważne jest, aby zachować codzienną rutynę, a nawet wydłużyć czas zabawy z pupilami. Pozostałe zwierzęta również doświadczają straty, gdy odejdzie ich towarzysz. Wyczuwają także Twoje nastroje i mogą być przygnębione Twoim smutkiem. 

Chociaż możesz nigdy nie przestać tęsknić za obecnością tego szczególnego zwierzęcia w swoim życiu, spróbuj znaleźć właściwe sposoby na radzenie sobie z żałobą i pielęgnowanie miłości, jaką Twój przyjaciel wniósł do Twojego życia.